Şişko Patates, Dobik, Tombul

Bugünkü yazım aslında daha çok küçük çocuğu olan annelere ve yaşı küçük arkadaşlarım için yazdığım bir yazı olacak.  Eğer çocukken tombikseniz, siz de yaşamınızdan bazı kareler bulabilirsiniz belki.

Tombik çocuklar, küçükken gerçekten çok sevimlidir. Poful poful bacaklar, yumuk yumuk kollar... Dişlerini kamaştırır insanın, "ay azıcık ısırsam" isteği uyandırır. Bahsettiğim yaşlar 0-7 yaş dönemi.  Çocuk aile içindeyken kilosu kimseye batmaz, aksine daha da sevimlilik katar. Hem anne için de gurur kaynağıdır çocuğun tombik olması. "Annesi iyi bakmış" derler. Akrabalar çocuğun ilgisini çekmek ve sevgisini kazanmak için ziyarete geldiklerinde çikolata getirirler. Çocuk için artık en sevdiği akrabası, çikolata getiren amca ya da teyzesidir. 

Şimdi işleri biraz daha karmaşıklaştıralım. Bizim toraman oğlan ya da tombik kız biraz büyüsün, okula başlayacak yaşa gelsin:

Artık sadece aile içinde değil, diğer çocuklarla karşılaştı. Tam da bu sırada "şişko patates" unvanı üzerine yapışmaya başlar. Tombik olduğu için hep daha çok sevilen küçüğümüz, ilk kez tombikliğin acı tarafıyla tanışır. Okul forması üzerine olmaz, büyük sınıflarınkini alıp  boyunu kestirmek zorunda kalır ya da terzide özel dikilmesi gerekir. Arkadaşları tarafından şişkoluğuyla dalga geçirir. Ya domates olur ya patates.

Bu örnekleri çoğaltabilirdim ama olayı çok dramatize etmek istemiyorum. Ne de olsa çocukluğum çok tombik geçti. 

Olayın asıl boyutu, çocuğumuz büyüyüp ergenliğe girince başlar. Ergenlik zaten kendi başına çok sıkıntılı, gel gitli bir dönem. Her genç,vücudunda belli bölümleri beğenmez, bu dönemdeki gencimiz bir de kiloluysa ve çevresinden bu konuda baskı görüyorsa, dalga malzemesi oluyorsa işte o zaman psikolojik yük çok ağır oluyor. Zaten eserikli bir dönem, bir de üzerine bu konu binince ooo patlamaya hazır bomba. Daha önce sıklıkla bahsettiğim gibi benim kalın bacaklarımla derdim çoktu. Sonradan aslında ne gereksiz bir takıntı olduğuna karar verip onlarla barışmaya karar verdim. 

Bunları neden anlattım? Sevgili anne-babalar, ablalar, müstakbel anne adayları, anneanne ve dedeler, çocuklarınızı şişmanlattığınızda iyi anne- baba görüntüsü vermiş olmuyorsunuz. Şişman çocuk, ona iyi baktığınız anlamına gelmez. Aksine çocuğun yaşam kalitesini düşüren bir etmen olarak karşısına çıkar. Çocuklarınız tombikse mutlaka kan tahlillerini yaptırın, özellikle kan şekeri, insülin direnci ve tiroid araştırması için doktora danışın.

Kendi fotoğraflarıma baktığımda, bebekliğimden beri toplu olmama rağmen özellikle okula başladıktan sonra daha da bir şişmişim. Kendimden yola çıkarak, okula başlayan çocuklarınızın kilo kontrolüne bu geçiş döneminde daha da dikkat etmenizi önerebilirim.

Aşağıya kendi çocukluk fotoğrafımı koyuyorum. Basılı fotoğraftan, fotoğraf çektiğim için kalitesi biraz düşük oldu ama sağdan ikinci, kırmızı şortlu tombik olan benim :) Fotoğraftaki arkadaşlarımın bazılarıyla sosyal medya sayesinde hala iletişim içindeyiz ama bazılarıyla bağımız çoktan koptu. Kazara bu fotoğrafı görüp beni hatırlarlarsa, bir şekilde bana ulaşabilirlerse çok mutlu olurum.